İbn-i Abbas(r.a)anlatıyor:
Bir şahsın hurma ağaçlarından birisinin dalı, fakir bir komşusunun bahçesine geçmişti. Ağaç sahibi bazen izinsiz olarak komşusunun evinin bahçesine geçip hurma toplamak için ağacın üzerine çıkıyordu. Bazen birkaç hurma fakir adamın bahçesine düşüyordu; düşer düşmez fakir adamın çocukları o hurmaları götürüyorlardı. Ama ağaç sahibi ağaçtan aşağı indiğinde yere dökülen hurmaları o çocukların elinden alıyordu. Hurmalardan birini çocukların ağzında gördüğünde hemen parmağını onların ağzına sokarak o hurmayı onların ağzından çıkarıyordu.
Fakir adam, ağaç sahibinin bu davranışını görünce, Rasulullah (s.a.v)’in huzuruna giderek ağaç sahibini şikâyet etti.
Rasulullah (s.a.v) fakir adama: “Sen git, ben bu sorunu halletmeye çalışacağım” buyurdular.
Rasulullah (s.a.v) ağaç sahibini görüp: “Dalı falan adamın evine sarkan hurma ağacını cennette olan bir hurma ağacı karşılığında bana veriyor musun?” buyurdular.
Adam cevaben: “Benim pek çok hurma ağacım vardır ama onların arasında bu ağacın meyvesi kadar sevdiğim bir ağaç yoktur” dedi.
Rasulullah (s.a.v): “Eğer o ağacı bana verirsen karşılığında sana cennette bir bahçe veririm” buyurdular.
Cahil adam: “Hayır, veremem!” dedi.
Peygamber (s.a.v)’in ashabından olan Ebu Dahdah Rasulullah (s.a.v)’in bu sözünü duyunca şöyle dedi: “Ya Rasulallah! Eğer bu ağacı alıp size verirsem, o adama bu ağaç karşılığında vereceğin şeyi bana da verir misin?”
Rasulullah (s.a.v): “Evet” diye buyurdu.
Ebu Dahdah hurma ağacı sahibiyle konuşmak için o adamın yanına gitti. Adam Ebu Dahdah’a şöyle dedi: “Muhammed bu ağacın karşılığında bana cennet ağaçları vermek istiyordu ama ben kabul etmeyerek O’na: ‘Benim pek çok hurma ağacım vardır. Ama onların arasında bu ağacın meyvesi kadar sevdiğim biri yoktur’ dedim.”
Ebu Dahdah: “O ağacı bana satmaya hazır mısın?”
Ağaç sahibi: “Hayır! Ama eğer karşılığında kırk hurma ağacı verirsen o başka.”
Ebu Dahdah: “Bu eğri ağaç karşılığında ne kadar da ağaç istiyorsun!”
Ebu Dahdah biraz sustuktan sonra: “Tamam kırk hurma ağacı veriyorum.”
Tamahkar adam: “Doğru söylüyor isen birkaç şahit getir.”
Ebu Dahdah birkaç şahit getirip muameleyi tamamladıktan sonra Rasulullah (s.a.v)’in huzuruna gelerek şöyle dedi: “Ya Rasulallah! Söz konusu hurma ağacını aldım. Artık o benim mülküme geçti. Şimdi onu size takdim ediyorum; lütfen kabul buyurunuz ve o adamın kabul etmediği cennet bahçesini de bana bağışlayınız.”
Peygamber (s.a.v) daha sonra fakir adamın yanına giderek: “Bu ağacı falan adam ağaç sahibinden senin ve ailen için aldı” diye buyurdular.
Ebu Dahdah(r.a)hurma bahçesine gidip de olayı eşine anlatınca eşi ona kızmak, darılmak, onu tenkit etmek bir yana, eşinin yaptığı bu alışverişten dolayı çok memnun oldu, çok sevindi.. Ebu Dahdah (r.a) ona:
“Ey Dahdah’ın annesi! Hurma bahçesinden çık! Ben onu hurmalarıyla birlikte cennet karşılığında Rabbime sattım, deyince, eşi onu tebrik ederek:
“Kârlı bir ticaret yapmışsın ey Ebu Dahdah! Allah alışverişini mübarek kılsın.” dedi.
Bir şahsın hurma ağaçlarından birisinin dalı, fakir bir komşusunun bahçesine geçmişti. Ağaç sahibi bazen izinsiz olarak komşusunun evinin bahçesine geçip hurma toplamak için ağacın üzerine çıkıyordu. Bazen birkaç hurma fakir adamın bahçesine düşüyordu; düşer düşmez fakir adamın çocukları o hurmaları götürüyorlardı. Ama ağaç sahibi ağaçtan aşağı indiğinde yere dökülen hurmaları o çocukların elinden alıyordu. Hurmalardan birini çocukların ağzında gördüğünde hemen parmağını onların ağzına sokarak o hurmayı onların ağzından çıkarıyordu.
Fakir adam, ağaç sahibinin bu davranışını görünce, Rasulullah (s.a.v)’in huzuruna giderek ağaç sahibini şikâyet etti.
Rasulullah (s.a.v) fakir adama: “Sen git, ben bu sorunu halletmeye çalışacağım” buyurdular.
Rasulullah (s.a.v) ağaç sahibini görüp: “Dalı falan adamın evine sarkan hurma ağacını cennette olan bir hurma ağacı karşılığında bana veriyor musun?” buyurdular.
Adam cevaben: “Benim pek çok hurma ağacım vardır ama onların arasında bu ağacın meyvesi kadar sevdiğim bir ağaç yoktur” dedi.
Rasulullah (s.a.v): “Eğer o ağacı bana verirsen karşılığında sana cennette bir bahçe veririm” buyurdular.
Cahil adam: “Hayır, veremem!” dedi.
Peygamber (s.a.v)’in ashabından olan Ebu Dahdah Rasulullah (s.a.v)’in bu sözünü duyunca şöyle dedi: “Ya Rasulallah! Eğer bu ağacı alıp size verirsem, o adama bu ağaç karşılığında vereceğin şeyi bana da verir misin?”
Rasulullah (s.a.v): “Evet” diye buyurdu.
Ebu Dahdah hurma ağacı sahibiyle konuşmak için o adamın yanına gitti. Adam Ebu Dahdah’a şöyle dedi: “Muhammed bu ağacın karşılığında bana cennet ağaçları vermek istiyordu ama ben kabul etmeyerek O’na: ‘Benim pek çok hurma ağacım vardır. Ama onların arasında bu ağacın meyvesi kadar sevdiğim biri yoktur’ dedim.”
Ebu Dahdah: “O ağacı bana satmaya hazır mısın?”
Ağaç sahibi: “Hayır! Ama eğer karşılığında kırk hurma ağacı verirsen o başka.”
Ebu Dahdah: “Bu eğri ağaç karşılığında ne kadar da ağaç istiyorsun!”
Ebu Dahdah biraz sustuktan sonra: “Tamam kırk hurma ağacı veriyorum.”
Tamahkar adam: “Doğru söylüyor isen birkaç şahit getir.”
Ebu Dahdah birkaç şahit getirip muameleyi tamamladıktan sonra Rasulullah (s.a.v)’in huzuruna gelerek şöyle dedi: “Ya Rasulallah! Söz konusu hurma ağacını aldım. Artık o benim mülküme geçti. Şimdi onu size takdim ediyorum; lütfen kabul buyurunuz ve o adamın kabul etmediği cennet bahçesini de bana bağışlayınız.”
Peygamber (s.a.v) daha sonra fakir adamın yanına giderek: “Bu ağacı falan adam ağaç sahibinden senin ve ailen için aldı” diye buyurdular.
Ebu Dahdah(r.a)hurma bahçesine gidip de olayı eşine anlatınca eşi ona kızmak, darılmak, onu tenkit etmek bir yana, eşinin yaptığı bu alışverişten dolayı çok memnun oldu, çok sevindi.. Ebu Dahdah (r.a) ona:
“Ey Dahdah’ın annesi! Hurma bahçesinden çık! Ben onu hurmalarıyla birlikte cennet karşılığında Rabbime sattım, deyince, eşi onu tebrik ederek:
“Kârlı bir ticaret yapmışsın ey Ebu Dahdah! Allah alışverişini mübarek kılsın.” dedi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder