Resulullah (Allah’ın selamı onun üzerin olsun), zevcesi Ümmü Seleme’nin evinde idi. Ümmü Seleme, gecenin bir saatinde onu yatağında görmeyince kalkıp aramaya koyuldu. Ve onu evin karanlık bir köşesinde ellerini göğe kaldırmış, ağlarken buldu:
“Allah’ım! Bağışladığın nimetleri benden esirgeme. Beni, düşmanların bana gülme vesilesi kılma, kıskançları bana musallat etme.
Allah’ım! Beni bir an bile kendi başıma bırakma; beni her şeyden ve her beladan koru.”
Ümmü Seleme sevgili eşinin bu durumunu görünce hüzünle yatağına döndü. Ağlıyordu. Resulullah Ümmü Seleme’nin sesini duyunca hemen yanına gidip “neden ağlıyorsun Seleme’m” diye sordu.
“Senin ağlaman beni ağlattı Muhammed. Sen neden ağlıyorsun? Sen Allah katındaki makam ve yakınlığına rağmen Allah’tan böyle korkuyorsan ya biz ne olacağız?”
Resulullah (s.a.v) onun yanağını okşadı:
“Nasıl korkmam, nasıl ağlamam Seleme’m? Nasıl kendi âkıbetimden korkmam? Mâkam ve mevkime nasıl güvenirim? Allah Teala, Yunus kardeşimi bir an kendi haline bıraktı ve bak; onun başına neler geldi.”
O -iki cihan güneşi- böyle düşünüyordu.
Ya biz nasıl düşünüyoruz?
Veya düşünüyor muyuz?
“Allah’ım! Bağışladığın nimetleri benden esirgeme. Beni, düşmanların bana gülme vesilesi kılma, kıskançları bana musallat etme.
Allah’ım! Beni bir an bile kendi başıma bırakma; beni her şeyden ve her beladan koru.”
Ümmü Seleme sevgili eşinin bu durumunu görünce hüzünle yatağına döndü. Ağlıyordu. Resulullah Ümmü Seleme’nin sesini duyunca hemen yanına gidip “neden ağlıyorsun Seleme’m” diye sordu.
“Senin ağlaman beni ağlattı Muhammed. Sen neden ağlıyorsun? Sen Allah katındaki makam ve yakınlığına rağmen Allah’tan böyle korkuyorsan ya biz ne olacağız?”
Resulullah (s.a.v) onun yanağını okşadı:
“Nasıl korkmam, nasıl ağlamam Seleme’m? Nasıl kendi âkıbetimden korkmam? Mâkam ve mevkime nasıl güvenirim? Allah Teala, Yunus kardeşimi bir an kendi haline bıraktı ve bak; onun başına neler geldi.”
O -iki cihan güneşi- böyle düşünüyordu.
Ya biz nasıl düşünüyoruz?
Veya düşünüyor muyuz?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder