İyiyim...

bilinmezliklere girip çıkamadığım bir gün daha..
hazin sona git gide yaklaştığım hissi ne garip.
hafif bir ürpertiyle birlikte
bu sıkıntılardan tamamen kurtulacak olmanın verdiği güven..
her son yeni bir başlangıcın habercisi derlerdi.
inanırdım buna.
artık yeni başlangıçlara kapalı bu yürek
kapattım kapılarımı her şeye.
bir son var adım adım yaklaştığım..
tüm heybetiyle karşımda duran bu hayata inat kaçıyorum
kırılan ümitlerim düşüyor ceplerimden
bu hayattan bana kalan tek anlamlı şey..
ama geriye dönüp almaya zamanım ve mecalim yok..
o kadar hızlı kaçıyorum ki
sanki tüm hayatı tekrardan yaşıyorum
tüm acıları yoklukları
ve yalnızlığı..
sahte suretleri görüyorum yine hayal meyal
ama tanıyorum onları
yanağımdan süzülen iki damla yaşın ardından
gözlerimin buğusunda kayboluyorlar..


bakışlarımda
hüzün
sesim
titriyor
ellerim
boş
kırgınım
tüm
hayata




* soranlara iyiyim diyorum.
yaşadıklarımı benimle paylaşmasınlar diye
sahteliklerine yapmacıklık katmasınlar diye..
"iyiyim" . . .