sen affetmenle meşhursun...

El benim dâmen senin ey “Rahmeten li’l âlemîn”
Şöhretim isyân benim sen afv ile meşhûrsun.

Itrî

El benim, etek Senin Ey Rahmeten lil âlemîn, ben isyanla nam kazanmışım, fakat Sen affetmenle meşhursun.