seni niyetlendim içimden bir sahur vakti

SENİ NİYETLENDİM İÇİMDEN BİR SAHUR VAKTİ

Ey hüzünlü Ayasofya,
Tıpkı bir ramazan orucu gibi,
Seni niyetlendim içimden bir sahur vakti..
Yola düşüp hemen, gideyim dedim kapına
...

Ama biliyorum ki iftarımda da olmayacaktın.
İçim yandı, sızlandım, ürperdim!
Ya dedim ibadete yeniden açılmazsa?
Yüreğim ayağa kalktı adeta kederimden.
Korktum niyetimi bozacağım diye sevgimden.
Tıpkı bir ramazan orucu gibi niyetlenmiştim oysa
Ya dedim, ezan sesi kubbesinde yeniden duyulmazsa!
Sonra hüznün geldi aklıma İstanbul’un orta yerinde
Bir zamanlar yüz bin cemaatle namaz kılınan yerde
Ne büyük bir yadigarsın sen, anlamın çok derindir
Seni unutmaz bu ümmet dedim, bırakmaz böyle kederinle.
Hala ümitsiz değilim Ayasofya, inan iftarını bekliyorum.
Bir bayram sabahı tekbirlerle bize açılmanı bekliyorum.