hüsrana düşmeden...

Niye doğduğunu bilmeli insan.
Gelirken kime niçin söz verdiğini bilmeli hatırlamalı.
Dünyanın sahte gülüşüne kapılıp
Ona daha fazlasıyla karşılık vermemeli.
Çıktığı yolculukta kimliksizlikten
Nasıl bir kimliğe büründüğünün farkına varmalı insan.

Niçin insan olduğunu bilmeli insan.
Neden bu yükün altına girdiğini
Farketmeli düşünmeli..
İnsan olmanın hakkını verebilmeli.
Verdiği sözün altından kalkabilmeli.

Niye güldüğünü bilmeli insan
“Benim gördüğümü görseydiniz az güler çok ağlardınız”
Sözünü çıktığı yolculukta azık yapmalı ve
Niçin gülüp de ağlamadığına feryad etmeli insan…
Ne zaman gülmesi gerektiğini akletmeli.
Çok gülerek kalbini öldürmemeli ...

Niçin konuştuğunu bilmeli insan.
Taşlar doldurmalı ağzına.

Ya hayır söyle ya sus!
Sevgiliyi anlatmayan dilden yine sevgiliye sığınmalı…
Kelimelerin hakkına girmemeli.
Ya cananı anlatmalı ya sonsuza dek susmalı insan!..

Niye uyuduğunu bilmeli insan.
Gözlerini yumarken bir daha açmamacasına yatmalı o yatağa.
Uykunun kimi zaman ötelere götüren bir burak ,kimi zaman yakaza aleminde seyr-ü suluk  olduğunu kavramalı.
Gözlerini keşfedilmemiş dünyalara açmak için kapamalı insan.
Gözlerini kapadığında onu görmeli ama görmek için yanmalı insan.
Yarı ölüm olduğunu tefekkür ederek gerçek ölüme hazırlanmalı.

Niçin yediğini bilmeli insan.
Yedikleri gönlünün kapılarını bir bir kilitleyen paslı anahtarlar mı?
Yoksa sonsuzluğa kavuşmak için çıktığı yolda ona yoldaş mı?

Fudaly b.iyaz gibi gönlümüzün bab-ı hikmeti  bulması için onu aclıklamı terbıye etmeli ...

Düşünmeli..

Niye istediğini bilmeli insan…
İsterken nasıl istemesi gerktiğini bilmeli.
İstemenin ayrıcalığını farketmeli.
idrak etmeli…

Kendisine verilen zamanın kıymetini bilmeli insan.
Engin zaman nehrinden içen mi içilen mi olduğunu görmeli.
Ömür denilen gelinini yarın ki düğününe hazırlamalı.
Onu tüm güzelliklerle donatmalı da öyle çıkarmalı aşığının huzuruna.

Düşünmeli insan!

Kul olmanın şuuruna erebilmeli
Sağdan verilmesini arzu ettiği defterine  ne yazarsa (yaşarsa)beğenileceğini düşünmeli!
Daha iyi nasıl kul olurum  diye düşünmeli!
Daha iyi nasıl ölürüm diye düşünmeli!
Daha iyi nasıl dirilirim diye düşünmeli!
Ve daha iyi nasıl huzura çıkarım diye düşünmeli!
Ve yapmalı insan üzerine düşeni hüsrana düşmeden...

إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ

İnnel insâne le fî husr(husrin).

Muhakkak insan, hüsrandadır.

asr-2

Bab-ı Hüzün