Bir sabah, bir gül bahçesinde, bir bülbül görüyor Şeyh Sâdi.
Ağzında gül yaprağı var. Bülbül şakıyor.
Soruyor Şeyh Sâdi:
Yahu vuslat hâlindesin, hasretinden bağırdığını anlıyorum, ama gül yaprağını ağzına almışsın. Daha neye bu feryat?
Bülbül diyor ki:
"Yâr vuslat hâlinde dahi nazdadır, beni de böyle bağırttıran onun nazıdır"
"Rabbül-âlemin, âşıklar için yârdır. Onun için bazen feryat ettirir."
abheri'den
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder