Ey İnsan
Gel ey gurbet diyarında ,esir olup kalan insan.
Gel ey dünya harabında ,yatıp gafil olan insan.
Gözün aç etrafa bir bak, nice beğler gelip geçti.
Ne mecnundur bu faniye, gönül verip duran insan!
Kafeste bülbüle şeker verirler ,fakat hiç durmaz,
Acep niçin karar eder, bu zindana giren insan!
Aklını başına topla, elinde var iken fırsat.
Sonsuz azap çekecektir. "Adam sen de?"diyen insan !
Niyazi bu öğüdleri ver önce kendi nefsine
O gün kurtulacak ancak kulluğunu yapan insan.
Niyazi Mısri
Gel ey gurbet diyarında ,esir olup kalan insan.
Gel ey dünya harabında ,yatıp gafil olan insan.
Gözün aç etrafa bir bak, nice beğler gelip geçti.
Ne mecnundur bu faniye, gönül verip duran insan!
Kafeste bülbüle şeker verirler ,fakat hiç durmaz,
Acep niçin karar eder, bu zindana giren insan!
Aklını başına topla, elinde var iken fırsat.
Sonsuz azap çekecektir. "Adam sen de?"diyen insan !
Niyazi bu öğüdleri ver önce kendi nefsine
O gün kurtulacak ancak kulluğunu yapan insan.
Niyazi Mısri
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder