ağlarım içten içe...

Ağ/larım içten içe...
İyice bir fırtına kalbim...
Yağmur yağar ağlarım ben!
Bir çocuk vurulur; ağlarım!
Ellerim yalnız kalır;
Gider misafirler; seassizliğin elini tutarım.
Nice ahlarımı bir solukta yutarım.
Yırtarım perdeleri bir ufuk, bir güneş , bir, bir, bir...
Niçindir, benim bu gökleri dolduran ağladığım...
Niçindir?!...
... Ağ/larım içten içe...
Gizlice ve apaçık bir kan/iviçe...
Gözlerim... gözlerim niye böyle benim...
Hep böyle sonbaharlı bahçe?!...

Ali Hakkoymaz