Münacaat

MÜNACAAT(KASİDE-İ EBU BEKİR)Ya İlahî! Lütfunla ver rızkı az olana.

Ya Celil! Müflis kulun sıdk ile geldi kapına.


Günahı büyüktür, bu günahı bağışla çok geçmeden.

O zelîl bir kul, garip ve günahkâr gerçekten.


Ondandır unutma, hata üstüne hata ve isyan.

Sendendir bol hediyeler, iyilik ve ihsan.


Rabbim! Günahım çok, sanki sayılmaz kum taneleri.

Affet beni, bağışla günahlarımın hepsini.


Nicedir halim Rabbim? Hayırlı amelim yok!

İtaat erzağım azdır, kötü amelim pek çok!


Her hastalıktan uzak tut, ihtiyaçlarımı gider benden.

Benim hastalıklı kalbim var, sensin kullara şifa veren.


“Serin ol!” de ateşe, benim için yâ Rabbi.

Halîl için “Ey ateş, serin ol!” dediğin gibi.


Sen şifa verensin, sen işlere yetensin.

Rabbimsin, bana yetersin, sen ne güzel vekilsin.


Cömertsin, çokça verensin, Rabbim bana lütfunun hazinesinden ver.

Alâmetlerinin en hayırlısını göster, bana içimde saklı olanları ver.


Bize büyük bir mülk ver, korktuğumuz şeylerden kurtaran.

Rabbimiz, çünkü sen hüküm verensin, Cebrail ise çağıran.


Nerde Musa, nerde İsa, Yahya nerde, Nuh nerde?

Sen ey âsî Sıddık, yüce Mevla’ya tevbe eyle!


Çeviri:ŞeymaDerbeder